Paul Geraets uit Buggenum.

 Buggenum, Ofschoon 84, voert Paul Geraets uit Buggenum nog aftijd hard en zachtfruit aan. De kruisbessen bracht hij zelfs nog op de fiets over de drukke Napoleonsweg naar Neer; de rode en zwarte bessen met de tractor: binnendoor.

Hij kan 20 halen, maar ik zet hem altijd in de voorlaatste gang. Ik heb tíjd genoeg.

 

Kersen heeft Paul Geraets dit jaar niet geleverd. Er zat een schimmelziekte in. Dat krijg je met al die regen. Ook de pruimen hebben er last van.

 

Vorig jaar had ik de pruimen en perziken laten staan.

Ze zouden toch zijn doorgedraaid.

Ze waren te klein. Nu hebben ze de maat wèl".

Ook James Grieve en Golden Delicious ontwikkelen zich goed. Voorts heeft de veiling corpulente Conference te verwachten. 

En tenslotte voert Paul Geraets noten aan. De bomen

komen van de Assèltse kiezel. Ze hadden de dikte van

een pols, toen ik ze in de hete zomer van 1959 verplantte.

Drie maanden lang heb ik ze tweemaal per dag water gegeven. Het heeft de bomen goed gedaan.

Ze hangen bomvol. Paul Geraets gelooft niet in het "sprookje" dat veel noten de voorboden van een strenge winter zijn. Ook het volksgezegde dat noten en kwezels moeten worden geknuppeld lapt hij aan zijn laars. Hij laat de noten gewoon afvallen.

 

Lekkerbek  

Een deel wordt voor eigen gebruik aangewend.

Dóra Geraets maakt er notentaart van. Het is de specialiteit van het huis, waar vlaai dagelijks brood is.Iedere middag wordt bij de thee een pallieteriaanse punt vlaai geserveerd.Appelmoesvlaai gemaakt van James Grieve en Schone Boskoop met krentjes, vindt Paul nog altiid de lekkerste. Hij geeft grif toe dat hij die

weelde in zijn jeugd nooit heeft gekend. Overigens bleef Paul het ouderlijk bedrijf runnen.

 

Als oudste van dertien kinderen heb ik thuis wat af moeten schouwen. Voor ik naar school ging moest ik de aardappelen schillen. Na school moest ik direct naar huis om mee te helpen werken. We hadden thuis twee paarden, een stuk of twaalf koeien,30 varkens en zo'n 300 kippen. We verbouwden aardappelen, bieten, haver,tarwe en gerst en teelden asperges, bonen en wortelen. Ook hadden we een ha fruit met onderteeld.

 

Duitse grootwinkelbedrijven kochten veel fruit op.

Ook brachten we appelen en aardappelen naar deftige lui

in Roermond. De groenten gingen naar de veiling in Roermond. Buggenum behoorde tot de welvarendste

tuinbouwgebieden van Midden-Limburg.

 

Het was zwaar werken: zwaarder dan nu. De hedendaagse boer hoeft maar op de tractor te zitten en met machines te rijden. Eenmaal in gang is het kinderspel.

 

 

 Foto: de tractor van Paul Geraets uit Buggenum kan 20 km per uur halen. "Maar ik zet hem altijd in de voorlaatste gang: ik heb tijd genoeg"gniffelt de oudste aanvoerder van de CVV

 

Kermisganger  

Wij in onze tijd zagen halsreikend naar de zondag uit.

Met Thieu Linssen uit Pol,een oom van de vrouw en

Pierre Vermeulen een broer van de vrouw gingen we de

kermissen af. Tien glazen bier in twaalf klokslagen

was geen probleem. “Ook heb ik eens dertien haringen

achter elkaar opgegeten”.

 

“Het was me een stel!”. wuift Dora wuft.

 

 

Paul was 41, toen hij trouwde.

“Eerst meende ik niet te trouwen”.Maar alleen is ook

maar alleen. Pierre Vermeulen was na zijn dwangarbeid

in Duitsland een stuk serieuzer geworden. Daarom trouwden we op dezelfde dag; ik met zijn zuster. Een huwelijksreis was er toen niet bij. Armoe was troef.

  

Dora bracht twee melkkoeien en vier varkens in,

PauI een paard. Het echtpaar vestigde zich op Elzenhof

in Haelen, waar zes ha akker en weiland bijlagen;

plus 30 are fruit. Er stonden Limburgse en Brabantse

Bellefleuren,Schone van Boskoop, Eijsdener Klumpkes en Bergamotten plus enkele bessenstruiken.

 

Mijn broers konden de machines niet bedienen.

Dus moest ik het doen. Ik deed alle werk. Er is geen werk dat ik niet heb gedaan". 

 

Vroede vader

 

In 1947 werd zoon Jan geboren. Omdat Elzenhof niet te

koop was, kocht Paul, inmiddels ook vroede vader,

in 1954 in Buggenum een huis dat hij pas drie jaar later kon betrekken. Er lagen maar 14 are grond bij. Door aankoop en ruil kreeg Paul Geraets twee aaneengesloten ha die hij met vruchtbomen beplantte.

Hij had toen al een boomgaard aan de Meiboompkesweg tussen Neer en Buggenum; in totaal 3 ha hoogstam met eronder allerlei klein gerei.

Alle fruit ging naar de veiling. Op 1 januari 1976 fuseerde Roermond met Grubbenvorst ,,Groenten en fruit moesten voortáan van Buggenum naar Neer worden gebracht.

Veel tuinders vonden dat te ver en hielden ermee op.

De zonen gingen een vak leren. Maar als loodgieter ben je ook altijd maar knecht".

 

 

Paul Geraets ging onvervaard door. Aan plukkers had hij geen gebrek. ,,Uit alle Maasdorpen dienden ze zich aan, Ook kwamen er Ambonnezen".

,,Ons Jan was allergisch voor plukken", vergoelijkt Dora 78. ,,Daarom ging ons Jan naar St.Louis in Weert; vervolgens naar het Bisschoppelijk College in Roermond.Ook daar was hij intern. Aan de universiteit van Nijmegen studeerde hij een jaar frans recht; vervolgens rechtswetenschappen.

Franse recht: zijn specialisatie bij het accountant èn belastingadviesbureau in Rotterdam, waar hij werkt".

 

Afbouw  

"Als ons Jan het bedrijf zou hebben overgenomen zou ik

een koelhuis in plaats van kippenhokken hebben gebouwd", zegt Paul die ook zijn pluimveehouderij aan het afbouwen is. In het ene hok scharrelen nog negen hoenders, in het andere vijf. 

"Daarbij kwam dat het in de jaren zeventig steeds moeilijker werd om plukkers te krijgen", vult Dora aan. 

De sociale voorzieningen zijn te goed.

Met de auto gaan ze steun halen. 

De ergernis over de bessen, die bij gebrek aan plukkers verkrenten zijn geluwd. Nu is het" laat maar hangen: de kremer moet ook wat hebben". Of, als opmerkingen over achter stallig werk wordt gemaakt: ik kan ook geen ijzer met de handen breken. Keulen en Aken zijn ook niet op een dag gebouwd.

 

Afgelopen winter werden 2 ha. gerooid. Paul zag het met

lede ogen aan. Hij heeft nu nog 60 are over.

"Eigenlijk nog te veel", vindt Dora. "Komende winter

moeten er daarom de bessen uit. Je weet wat ik heb gezegd". Dat weet Paul.,,Ik mag het niet zeggen, maar ik zeg het toch."Als je die bessen niet uit doet, laat ik me scheiden", zei de vrouw. "O, zij ik, ben je ook al bij de advocaat geweest?"

 

Maar wat moet Paul zonder Dora? Ik kan mijn overhemd en trui niet eens toeknopen. “Ik heb geen gevoel meer in mijn vingers”.

Voor het fijne werk deugen ze niet meer. Het plukken van bessen moet ik daarom aan de vrouw over laten.

 

Ook kan Paul niet meer zonder broer Harrie die ook al 78 is. Harrie plukt het opperste ooft. Paul waagt zich niet meer op de ladder sinds zijn val in de kelder. Hij miste de laatste trede van de keldertrap. De vlaaien die hij wilde wegzetten, bleven ongedeerd,de weckflessen, die hij in de val meenam, heel;

maar zichzelf had hij lelijk geschandaliseerd.

 

Tijdverdrijf

Toch wil Paul Geraets nog van geen ophouden weten.

Voor het geld hoef ik het niet te doen.

Ik ben rijk zat.

Maar voor tijdverdrijf kan ik mijn boomgaard nog niet missen. Dat het nog een cent opbrengt is mooi meegenomen. “Voor niks werkt niemand graag".